Sorette kiseki -บทที่ 3.1-3.2 ที่โรงเรียนกวดวิชาในโตเกียว + พี่ชายคนที่น่าภาคภูมิใจ

**เนื่องจากบทที่ 3.1 มีแค่หน้าครึ่ง แล้วบท 3.2ก็ไม่ได้ยาวมาก เลยแปลรวมกันนะคะ

บทที่ 3.1

ที่โรงเรียนกวดวิชาในโตเกียว

เมษายน ปี 1999 

ฮิเดะเริ่มเข้าเรียนที่โรงเรียนกวดวิชา**ในโตเกียว 

** เป็นโรงเรียนเตรียมสอบสำหรับเด็กที่จบม.ปลายแล้วแต่เอ็นท์ไม่ติด  (ฮิเดะเอ็นท์หมอไม่ติดค่ะ จำกันได้มั้ย ที่มันใส่กางเกงยีน์ไปสอบสัมภาษณ์ค่ะ)  ตารางเรียนจะมีเหมือนโรงเรียนทั่วๆไปเลยก็คือตั้งแต่จันทร์ - ศุกร์ ช่วงกลางวันนี่แหละ 

โรงเรียนกวดวิชาที่ฮิเดะลงเรียนไว้ อยู่ใกล้ๆกับสวนโยโยกิ ที่ชินจูกุ เป็นคอร์สสำหรับติวเพื่อสอบเข้าคณะแพทย์โดยเฉพาะ  

"ผมเป็นนักเรียนเตรียมสอบครับ  อยากได้ห้องสำหรับอยู่คนเดียว แบบไม่ต้องใหญ่มากก็ได้ แต่ต้องมีอ่างอาบน้ำแล้วก็ห้องน้ำแยกกันนะครับ รบกวนหาให้ด้วยครับ"

ฮิเดะขอให้นายหน้าจัดหาบ้านช่วยหาให้ แล้วก็ได้ตัวเลือกที่น่าสนใจมา

เป็นห้องที่สามารถเดินไปสถานีชินจูกุประตูทางทิศใต้ได้ใน 3 นาที ใกล้กับโรงเรียนที่สอนด้านแฟชั่นชื่อดัง แล้วก็ยังอยู่ในแหล่งที่มีร้านขายเสื้อผ้ามากมายให้เลือกเดินอีก จะไปชอปปิ้งที่ฮาราจูกุก็นั่งรถไฟไปอีกแค่สองสถานี 

"เพอร์เฟค!!"

หลังจากได้ห้องพักและย้ายข้าวของมาเสร็จเรียบร้อย  ฮิเดะก็เดินสำรวจรอบๆทันที

GOODENOUGH

A BATHING

APE

UNDERCOVER

BOUNTY HUNTER

NEIGHBORHOOD

ร้านขายของมากมายตั้งเรียงรายกันสมกับเป็นเมืองหลวง  ฮิเดะที่ไปอยู่โคจิมาหลายปีตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่เห็นมาก  ทุกๆวัน เขาจะไปเดินเล่นเข้าร้านโน้น ออกร้านนี้ อยู่เป็นประจำ

ที่โดนใจมากที่สุดก็คงจะเป็น ร้านขายซีดีทาวเวอร์เรคคอร์ดขนาด4ชั้น ที่อยู่ตรงประตูทิศใต้ของสถานีชินจูกุ แต่ละวัน ฮิเดะจะขึ้นไปที่ชั้น 4 แล้วก็ไล่ฟังเพลงใหม่ๆ ในแต่ละชั้นมาเรื่อยๆ  

ชั้นที่ชอบที่สุดก็คือ   Rock Floor ที่รวบรวมเพลงร็อคมากมายทั้งในประเทศและต่างประเทศเอาไว้ มีเพลงใหม่อัพเดททุกสัปดาห์ 

นี่มันสุดยอดมากๆ

เป็นการเริ่มต้นชีวิตนักเรียนเตรียมสอบด้วยเสียงดนตรีและแฟชั่นจริงๆ

-------------------------------

บทที่ 3.2

พี่ชายคนที่น่าภาคภูมิใจ

"จะเป็นมืออาชีพเหรอ!!...พี่จินสุดยอดไปเลย"

ฮิเดะพูดมาอย่างตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่าพี่ชายจะไปเอาจริงเอาจังด้านดนตรีที่โตเกียว 

วงของจินที่โตเกียวเป็นแนวเวอร์ชวลเคย์ (พวกร็อคที่แต่งหน้าแต่งตัวจัดๆ แบบรูปดัานบนอะค่ะ) ทั้งนักร้องนำ มือกีตาร์  มือกลอง  ต่างก็ย้อมผมเป็นสีทองและแต่งตัวเหมือนพวกฮาร์ดร็อค ซึ่งจริงๆแล้ววงแนวนี้ก็ไม่ใช่แบบที่ฮิเดะชอบมากนัก  แต่เวลาจินเล่นกีตาร์นั้น  ทั้งเสียงกีตาร์ทั้งท่าทาง มันดูเท่ห์จนทำให้ไม่สามารถละสายตาไปได้เลย

ที่จริงแล้วฮิเดะก็คิดมาตลอด ว่าอยากจะทำวงอีกครั้งนึงที่โตเกียว

อยากซ้อมดนตรีกับเพื่อนๆ แล้วขึ้นแสดงบนเวทีอีกครั้ง

ถ้ามีเพื่อนที่ชอบดนตรีบ้าง มาตั้งวงด้วยกันก็ดีสิน๊า...

คิดไปคิดมาแล้วก็เป็นเรื่องยากมากที่จะเริ่มทำวงใหม่ในตอนนั้น เพราะเพื่อนๆที่โรงเรียนกวดวิชาต่างก็เป็นเด็กเรียน และฮิเดะก็ไม่ได้อยู่หอพักกับเพื่อนๆเหมือนอย่างตอนที่อยู่โคจิด้วย (และสมัยนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ทนะจ๊ะ)

ฮิเดะก็เลยต้องยอมทำใจ .. 

ในบรรดาสมาชิกวง two platoons ของฮิเดะ มีเพียงมือกลองคนเดียวที่ยังคงเล่นดนตรีกับวงของรุ่นพี่อยู่ที่จังหวัดโคจิ และได้ออก CD เดบิวน์ด้วย เพลงของวงนั้นถุกใช้ใน CM โฆษณาโรงเรียนวิชาชีพแห่งหนึ่ง  นับว่ามีชื่อเสียงที่นั่นพอสมควร  ส่วนคนอื่นๆ ไม่มีใครเอาดีทางด้านดนตรีต่อเลยซักคนเดียว 

คนที่เป็นนักร้องนำเข้าเรียนต่อในโรงเรียนวิชาชีพด้านการเสริมสวย เพื่อรับช่วงต่อกิจการที่บ้าน ส่วนคนอื่นๆก็เรียนต่อมหาวิทยาลัยกัน  มีแค่ฮิเดะคนเดียวเท่านั้นที่ย้ายมาอยู่โตเกียว 

เอาเถอะ ถึงจะไม่มีโอกาสได้เล่นดนตรีเอง แต่ก็ยังมีจินอยู่ด้วยนี่นา 

ยังไงก็ยังมีคนให้คุยเรื่องดนตรีได้อยู่แหละน่า

ห้องของจิน  จึงเป็นเหมือนหลุมหลบภัยที่ฮิเดะจะแวะเวียนมาเสมอ

"วงเวอร์ชวลเคย์ของพี่ก็ดี .. แต่พี่ลองฟังอันนี้สิ พวกฮาร์ดคอร์แนวๆนี้ก็ดีนะ"

"พี่ๆๆ อันนี้สุดยอดมาก ลองฟังดิ"

"พี่ๆ ทำนองแบบนี้  ขึ้นกีตาร์ลีดแบบนี้ สุดยอดเลยว่าปะ"

"พี่ๆ อันนี้ฟังแล้วต้องชอบแน่ ลองดูๆ"

"พี่..เพลงนี้มันสุดยอดมาก ฟังรึยัง"

"เสียงนี้ๆๆ ท่อนนี้ อย่างเจ๋งอะ"

"วงนี้ดนตรีสุดยอดทุกเพลงเลยพี่"

ฮิเดะพูดไม่หยุดทุกครั้ังที่เอาซีดีมาให้จินฟังที่ห้อง 

สำหรับจินแล้ว ... ฮิเดะที่ชอบเข้ามาวุ่นวายแล้วยังพูดมาก  ถึงบางทีจะดูน่ารำคาญไปบ้าง แต่จินในตอนนั้นก็ไม่ได้พูดด่าว่า "หนวกหู" หรือ "หุบปากซะบ้าง" อะไรแบบนั้นเลย 

จินมักจะตอบกลับไปสั้นๆ แล้วก็ฟังซีดีที่ฮิเดะหอบมาให้ทุกๆแผ่น

"งั้นเหรอ"  

" หืม .ก็ดีนะ"  

เนื่องจากฮิเดะออกจากที่บ้านไปอยู่โคจิตั้งแต่ตอนขึ้นม.ต้น ทำให้ทั้งสองพี่น้องแทบไม่ได้คุยกันเลยในช่วงหกปีที่ผ่านมา  ฮิเดะแทบไม่รู้ว่าจินเจออะไรมาบ้าง ความทรงจำที่มีเรื่องพี่ชายอยู่ก็มีแค่เรื่อง synthesizer  เท่านั้นเอง พอได้มาอยู่โตเกียวเหมือนกัน ก็ได้คุยกันมากขึ้น ในสายตาฮิเดะ  จินก็คือนักดนตรีฝีมือเยี่ยมคนนึงที่เล่นกีตาร์ได้เท่สุดๆ  ฮิเดะชอบเพลงที่จินแต่งมากๆ  และมีความรู้สึกอยากให้พี่ชายยอมรับเพลงของตัวเองเหมือนกัน  ดังนั้นก็เลยพยายามเอาเพลงต่างๆที่ตัวเองรู้สึกว่า"ดี" ไปให้ฟังเสมอ  

"โฮ่  เพลงนี้ใช้ได้นี่ เท่ดี"

"ใช่มั้ยล่า+++" 

ฮิเดะจะดีใจยิ้มแก้ปริ ถ้ามีเพลงใหนก็ตามที่ตัวเองแนะนำไปแล้วพี่ชายเอ่ยปากชม

"พี่ๆ  เพลงใหม่ของพี่อะ  ถ้าท่อนนี้ใส่ดนตรีแบบนี้ไปด้วยน่าจะดีนะ"

"หืม คิดว่างั้นเหรอ"

 ฮิเดะจะรู้สึกดีใจเข้าไปอีก  เวลาที่ออกไอเดียในเพลงของจิน  แล้วได้รับการเอาไปใช้จริงๆ 

"เฮ้ย ฮิเดะ เพลงนี้มันสุดยอดเลยนี่นา"

ฮิเดะก็จะรู้สึกภูมิใจสุดๆ  เวลาที่แนะนำเพลงให้พี่ชายฟัง แล้วได้รับคำตอบแบบนี้พร้อมรอยยิ้มของพี่

รู้สึกเหมือนตัวเองก็ได้รับการยอมรับจากมืออาชีพเช่นกัน อะไรประมาณนั้น

"ฮิเดะ วันอาทิตย์นี้วง CHILD จะมีแสดงสดที่ไลฟ์เฮ้าส์  ไปดูปะ พี่เก็บตั๋วไว้ให้ใบนึง"

"จริงอะ!! ไปดิ ไปๆๆๆ  ขอบคุณมากกกกฮะ"

ฮิเดะดีใจยิ้มร่า ตื่นเต้นทุกครั้งที่จะได้ไปดูการแสดงของพี่ชาย

ข้อดีของการได้มาอยู่ในโตเกียวอีกอย่างนึงก็คือ มีไลฟ์เฮาส์มากมายที่มีศิลปินดังๆ หลากหลายเวียนมาแสดงในไลฟ์เฮ้าส์  ซึ่งฮิเดะก็ไม่เคยพลาดที่จะไปดูเกือบทุกครั้ง

แต่ไลฟ์ที่ชอบที่สุดก็คือ การแสดงสดของวงพี่ชายนั่นเอง

ในไลฟ์เฮ้าส์แห่งหนึ่งไม่ห่างจากชินจูกุ ตั๋วถูกขายหมดเกลี้ยง  ฮิเดะได้ตั๋วอยู่ด้านหน้าสุด  เห็นท่าทางการดีดกีตาร์ของจินอย่างชัดเจน..

หวา.......สุดยอดๆๆๆๆๆ 

ดนตรีนี่มันสุดยอดจริงๆ

พี่จินที่กล้าเลือกทางเดินจะเป็นนักดนตรีมืออาชีพนั้นสุดยอดจริงๆ!!