Sorette kiseki -บทที่ 4.1 เป็นเหมือนกับ จอร์น ＆ พอล

บทที่ 4.1

 เป็นเหมือนกับ จอร์น ＆ พอล

*** อ่านตอนเก่าๆได้ที่นี่ ****

john & Paul เป็นเพื่อนรักนักแต่งเพลงแห่งวงชื่อดัง เดอะ บีทเทิ่ล (the Beetles) ค่ะ

หลังจากที่คิดเพลงใหม่ๆได้  ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ฮิเดะและนาวีก็จะนั่งรถไนท์บัสมาโตเกียวเพื่ออัดเพลงในห้องของจิน  จนเป็นเหมือนเรื่องปกติ 

แมนชั่นขนาด one room ในเขตคิจิโจจิ สภาพห้องเล็กๆถูกดัดแปลงเป็นสตูดิโออัดเพลง เต็มไปด้วยอุปกรณ์ดนตรีมากมายจนแทบจะไม่มีที่ยืน พอถึงเวลานอน ทั้งสามคนก็ต้องขดตัวนอนเรียงกันใต้ผ้าห่มผืนเดียวในพื้นที่สุดแสนจะจำกัด

คืนแรกของการพักค้างคืนที่ห้องของจิน  ในกลางดึก ขณะที่ทุกคนกำลังจะเคลิ้มหลับ
ก็มีเสียงเหมือนคนวิ่งขึ้นบันไดดังขึ้น

ตุบๆๆๆๆๆๆ 

เสียงดังจนฮิเดะลืมตาตื่นขึ้น

" พี่ .. เสียงอะไรอะ"

จินที่นอนอยู่ติดๆกันพูดแบบไม่ลืมตา เหมือนเป็นเรื่องปกติ

" อ่อ ได้ยินด้วยเหรอ"

"ก็..  เสียงคุณลุงเจ้าของแมนชั่นที่เคยเล่าให้ฟังไง  สงสัยเห็นพวกนายมานอนค้างที่นี่ ก็เลยอยากจะมาทักทายมั้ง"

พอได้ยินทั้งสองคนคุยกัน  กาคุโตะก็ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วย

" เอ๋...มาทักทาย ? กลางดึกแบบนี้? "  กาคุโตะถามแบบงงๆ 

จินจึงเฉลยให้ฟังว่า..

" จำเรื่องเจ้าของแมนชั่นที่ใจดีให้ค่าเช่าถูกๆคนนั้นได้ใช่มั้ย ...หลังจากที่ชั้นย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ประมาณสามเดือนกว่าๆ  คุณลุงก็ป่วยอย่างกระทันหัน  และเสียชีวิตไปแล้วน่ะ  "

" เอ๊ะ ???" กาคุโตะงงยิ่งกว่าเดิม

" หลังจากนั้นมาคนที่นี่ก็ได้ยินเสียงคนเดิน  วิ่งขึ้นลงบันไดบ่อยๆจนเป็นปกติ  
บางที แกอาจจะอยากมาเดินๆดูความเรียบร้อยรอบๆแมนชั่น แบบนี้ละมั้ง "

" ชั้นเคยพาเพื่อนผู้หญิงมาที่ห้อง  แล้วอยู่ๆเธอก็ชี้ไปที่ทางเข้าห้องแล้วบอกว่า.. 
"เอ๊ะ คุณลุงคนนั้นใครน่ะ...เมื่อกี๊ในห้องเหมือนมีคนยืนอยู่ตรงนั้นเลยนะ"

จินพูดพร้อมกับทำท่าทางชี้มือไปที่ประตู

" เอ๋.....!! เป็นวิญญาณงั้นเหรอครับ"
กาคุโตะพูดด้วยความรู้สึกขนลุก  แต่ฮิเดะที่อยู่ข้างๆกลับทำหน้าตาเหมือนเรื่องปกติ

" พี่เนี่ย ชอบอยู่กับพวกวิญญาณเจ้าที่อยู่เรื่อยเลยนะ"

" วิญญาณเจ้าที่??"  กาคุโตะยิ่งงงกับพี่น้องคู่นี้ไปกันใหญ่ จินเลยเล่าเรื่องวิญญาณเจ้าที่ในบ้านที่โอซาก้าให้ฟัง
สมัยที่จินและฮิเดะยังเด็กๆ ก่อนที่จะย้ายมาเกียวโต   ครอบครัวโกะไดอาศัยอยู่ในบ้านเช่าทรงญี่ปุ่นหลังใหญ่ด้วยค่าเช่าที่ถูกเหลือเชื่อ  ใช่แล้ว..บ้านที่ฮิเดะกับจินมักจะมองเห็นอะไรแปลกๆอยู่เรื่อยนั่นเอง

" ฮ่าๆ พี่น้องโกะได ดูเหมือนจะถูกฉโลกกับพวกวิญญาณจังเลยเนอะ" จินพูดขำๆ แต่กาคุโตะไม่ได้รู้สึกขำด้วยเลยซักนิด

"แล้วอยู่แบบนี้โอเคเหรอพี่  ไม่เอายันต์ หรือเครื่องรางอะไรมาแปะหน่อยล่ะ" ฮิเดะแนะนำ

" อ๋อ ที่จริงตอนแรกๆก็กังวลนะ ทีนี้มีเพื่อนนักดนตรีคนนึง  ชื่อยูตะ  บ้านเกิดหมอนั่นอยู่โอกินาว่า มันค่อนข้างมีเซ้นส์เรื่องพวกนี้ แถมยังบอกว่าพูดคุยกับพวกวิญญาณได้ด้วย  เค้าบอกว่า ถ้ารู้สึกกลัว ก็เอาเกลือวางไว้ตรงมุมห้อง ก็จะช่วยขับไล่วิญญาณได้นะ แต่พี่สบายๆ ตอนนี้เริ่มชินละ"

"หืม... อืมๆๆ" ฮิเดะเริ่มง่วงเต็มที่ พยักหน้าแบบเบลอๆ ก่อนจะบอกว่า " ราตรีสวัสดิ์ครับคุณวิญญาณ" แล้วก็หลับไป
นาวีผู้ซึ่งมึนงงกับตรรกะของพี่น้องคู่นี้  ได้แต่พยายามทำใจกล้าเข้าไว้

" ราตรีสวัสดิ์ครับคุณลุงวิญญาณ  
เอ่อ..อย่ามาหลอกหลอนผมเลยนะครับ..."  ได้แต่ภาวนาอยู่ในใจแล้วข่มตาหลับ
ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้ง
" โอ้ยย น่ากลัวอะ"
ทำเอานาวีนอนไม่หลับไปทั้งคืน
.....
...
.
หลังจากการอัดเสียงแก้แล้วแก้อีก  ทั้งเสียงร้อง เสียงแรป และเสียงกีตาร์ สุดท้ายเพลงใหม่ก็อัดเสร็จ เพลงแล้วเพลงเล่า
เพลงที่เป็นออริจินัลของ greeen เองเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

"พวกนายน่ะ แต่งเพลงได้ตั้งขนาดนี้แล้ว ไม่สนใจลองทำเป็นมินิอัลบั้มของตัวเองบ้างเหรอ  แต่งเพิ่มอีกซักสองสามเพลงก็น่าจะทำได้แล้วนะ" 

แค่ได้ยินคำว่ามินิอัลบั้มจากจิน  ทั้งฮิเดะและนาวีก็รู้สึกใจเต้นไม่หยุด  ยิ่งคึกกับการทำเพลงมากขึ้นไปอีก

ฮิเดะมักจะนั่งเขียนเนื้อเพลงในเวลาเรียน   พอเลิกเรียนก็ไปแต่งทำนองต่อที่อพาร์ตเม้นดรีมสเตจ ห้องของนาวี
นาวีเล่นคีย์บอร์ด  ฮิเดะเล่นกีตาร์  และทั้งสองคนก็ช่วยกันใส่เสียงร้อง จนกลายเป็นเพลงใหม่ๆ ขึ้นมา

"พวกเราสองคนนี่เหมือน จอร์น & พอล เลยเนอะ ว่างั้นปะ" ฮิเดะพูดขึ้นอย่างร่าเริง
นาวียิ้มกว้าง
" นั่นสินะ  วงเดอะบีทเทิ่ล ตอนที่เริ่มต้นก็มีแค่ จอร์นกับพอล นั่งแต่งเพลงกันสองคนแบบนี้เหมือนกันเนอะ"

" ใช่ๆ  แล้วก็นะ  จอร์นกับพอลจาก the beatle เค้าใช้ credit ในแต่ละเพลงว่า Lennon / McCartney ใช่มะ  (เป็นนามสกุลของจอร์นและพอล)  ชั้นว่า..พวกเราใช้ credit ว่า greeen บ้างดีมั้ย แทนที่จะใช้ชื่อของแต่ละคนน่ะ" 

" เฮ๋ ความคิดดีนี่ เห็นด้วยๆ เอาเลยๆ"

ฮิเดะกับนาวีช่วยกันเรียบเรียงเนื้อเพลง ลงบนทำนองที่ช่วยกันแต่งขึ้น
พอแต่งเพลงใหม่จบ  ฮิเดะก็ไม่ลืมที่จะเขียน เครดิตว่า


เนื้อร้อง / ทำนอง  โดย greeen