Sorette kiseki - บทที่ 1.6 สมัครเข้าชมรมดนตรี

บทที่ 1.6

 สมัครเข้าชมรมดนตรี

หลังจากที่เปิดเรียนไปจนเข้าฤดูร้อน  ฮิเดะก็เพิ่งค้นพบว่าที่โรงเรียนมีชมรมดนตรีด้วย

ห้องชมรมนั้นอยู่ทางทิศเหนือของอาคารเรียน ในมุมอับที่แดดส่องไม่ถึง บรรยากาศค่อนข้างจะอึมครึม

เป็นแค่ชมรมเล็กๆ ที่มีก็แค่ กลอง, และแอมป์กีตาร์ราคาถูกๆเท่านั้น 

ฮิเดะตัดสินใจสมัครเข้าชมรมทันทีที่รู้ว่าถ้าเป็นสมาชิกก็สามารถใช้เครื่องดนตรีเก่าๆเหล่านั้นได้

"เข้าชมรมเหรอ .ได้สิ"
"โกะได ฮิเดอัตสึครับ ฝากตัวด้วยครับ"
ฮิเดะแนะนำตัวพร้อมก้มหัวทำความเคารพรุ่นพี่

 "ตั้งแต่วันนี้นายมาใช้ห้องได้ตามสบายเลยนะ"
รุ่นพี่ที่ชมรมเป็นคนที่ดูท่าทางใจดีและรักสงบตอบด้วยรอยยิ้ม

เป็นการสมัครเข้าชมรมที่ไม่มีเอกสารหรือพิธีรีตองอะไรทั้งสิ้น  

...
.

ชมรมดนตรีที่แสนยืดหยุ่นไม่ได้มีกิจกรรมอะไรพิเศษตลอดช่วงปิดเทอมหน้าร้อน    แต่ฮิเดะก็มักจะหลบไปนั่งฝึกกีตาร์ที่ห้องชมรมบ่อยๆ   เขาอ่านโน๊ตจากกระดาษไม่เป็นและไม่เคยมีอาจารย์สอน  การฝึกของฮิเดะก็คือการฟังเพลงและพยายามดีดกีตาร์ให้เป็นเสียงที่ใกล้เคียงตามที่หูได้ยินเท่านั้น

แม้ว่าเสียงจะผิดเพี้ยนไปไม่ตรงตามต้นฉบับเป๊ะๆ แต่ดนตรีก็คือดนตรี ไม่มีกฎเกณฑ์ว่าแบบนี้ถูกหรือผิดอยู่แล้ว

"แบบนี้สิมันถึงจะเป็นสไตล์ของชั้นเอง"
นั่นคือสิ่งที่เด็กน้อยฮิเดะคิด

ฮิเดะซื้อหนังสือเพลงที่มีคอร์ดกีตาร์ของวงดังๆ ทั้ง Luna Sea, Larc~en~Ciel, X-Japan จากนั้นก็ฝึกจนจำคอร์ดทั้งหมดได้หมด  และเขาก็ได้ค้นพบว่า  นอกเหนือไปจากเสียงกีตาร์แล้ว เสียงเบสในเพลงต่างๆของวงเหล่านี้มันก็สุดยอดมากเช่นกัน

ถึงกีตาร์ก็เป็นสิ่งที่สนุกที่สุดก็เถอะ   เบสก็สำคัญน๊า
ถ้าอยากจะเล่นวงแบบนี้ เบสเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้เลย

เมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาถึง ที่โรงเรียนจะมีงานเทศกาลใบไม้ร่วง และมีเวทีที่ให้นักเรียนไปโชว์ความสามารถ ฮิเดะอยากจะไปยืนบนเวทีนั้นซักครั้ง จึงรวบรวมเพื่อนๆที่อยู่หอเดียวกันตั้งวงทันที

"นายมาร่วมทำวงดนตรีกับชั้นป่าว"
"ชั้นเล่นกีตาร์นะ นายเล่นอะไรได้บ้าง"

ในหอพักมีเด็กๆที่สนใจเรื่องดนตรีอยู่มากมาย ฮิเดะเล็งๆคนที่ดูน่าสนใจแล้วเอ่ยปากชวนไปเรื่อย
ในที่สุดก็รวบรวมคนได้ 5-6 คน

"ชั้นไม่เคยตีกลองนะ แต่อยากเป็นมือกลองมากเลย" เพื่อนของฮิเดะคนนึงพูดขึ้น
"อื้ม ชั้นก็ตีกลองไม่เป็นเหมือนกัน แต่ถ้ามาฝึกด้วยกันน่าจะเก่งขึ้นได้นะ" ฮิเดะตอบสบายๆ

จากนั้นเขาก็ไปที่ร้านดนตรีเจ้าประจำในเมือง แล้วหาซื้อกลองเซ็ทมาเพื่อฝึกซ้อมที่ห้องในหอของตัวเอง

กีตาร์ เบส กลอง นักร้องนำ และเพื่อนอีก 2-3 คนที่มาร่วมซ้อมด้วยกันในหอพัก  เท่านี้วงของเขาก็ดูเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้ว

แต่ว่าการซ้อมในหอพักก็มีข้อจำกัดหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการใช้เสียง หรือเรื่องเวลาซ้อมที่พอถึงเวลา ต่างคนต่างก็ต้องแยกย้ายกลับห้องตัวเองตามกฎของหอพัก

หลายครั้งที่ฮิเดะฝึกซ้อมอยู่บนเตียงคนเดียวจนนอนหลับไปพร้อมกับกีตาร์


"นายจะใช้ห้องชมรมซ้อมก็ได้นะ"
รุ่นพี่ที่แสนใจดี อนุญาติให้วงของฮิเดะมาซ้อมที่ห้องชมรมเป็นกรณีพิเศษ  เขาดีใจมาก

การซ้อมที่ห้องชมรม ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นวงอาชีพกันจริงๆ ส่งเสียงดังได้อย่างเต็มที่
เป็นอะไรที่สนุกจนทำให้หัวใจพองโต


แล้ววันแสดงก็มาถึง
เสื้อผ้าของวงดัดแปลงมาจากชุดนักเรียน เสื้อเชิ๊ตสีขาว ปล่อยชายออกนอกกางเกง
กางเกงเอวต่ำ เข็มขัดหลวมๆ
ผมของทุกๆคนถูกพ่นเสปรย์เป็นสีๆ  ให้ความรู้สึกเป็นร็อคอยู่ไม่ใช่น้อย

แม้จะเป็นวงดนตรีที่ไม่มีแม้กระทั่งชื่อวง
แม้เพลงที่เล่นจะมีแค่ 2-3 เพลง
ถึงจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ทุกคนก็เล่นดนตรีกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยงบนเวที

ได้เล่นกีตาร์นี่มันสนุกจริงๆ  ยิ่งได้มาเล่นบนเวทีเด่นๆที่ทุกคนต่างจับจ้องมาแบบนี้ ก็ยิ่งสุดยอด

นั่นเป็นครั้งแรกที่ฮิเดะได้สัมผัสความรู้สึกของการทำวงดนตรีอย่างแท้จริง
..
.
.

หลังจากที่ได้มาเรียนที่นี่ ฮิเดะก็เริ่มพูดแบบสำเนียงโทสะมากขึ้น เพราะเป็นสิ่งที่ได้ยินเสมอๆในชีวิตประจำวัน แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็ได้พบรุ่นพี่ที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากโอซาก้า  ไม่ว่าจะเป็นโอซาก้าหรือเกียวโต ต่างก็พูดสำเนียงคันไซเหมือนกัน ทั้งสองคนจึงคุยกันอย่างถูกคอด้วยสำเนียงคันไซที่ไม่ได้ใช้มานาน

จุดเริ่มต้นของการสนทนาคือ ...รองเท้าบาสเก็ตบอลของไนกี้รุ่นแอร์จอร์แดนที่รุ่นพี่จากโอซาก้าคนนั้นใส่..มันเท่โดนใจมาก  

"เท่อะ  อยากได้แอร์จอร์แดนบ้างแฮะ จะเข้าชมรมบาสเลยดีมั้ยนะ จะได้ใส่บ่อยๆ"

ฮิเดะพูดอย่างชื่นชม 

"จริงๆถ้าเข้าชมรมวอลเล่ย์ก็ได้ใส่รองเท้านี้นะ นี่พี่ก็อยู่ชมรมวอลเล่ย์เหมือนกัน"
"เอ๋ ใส่เล่นวอลเล่ย์บอลก็ได้เหรอ"
"ใช่ ลองเล่นวอลเล่ย์ดูสิ   จะได้ตัวสูงขึ้นด้วยนะ"

อืม...ได้ใส่รองเท้าแอร์จอร์แดน...และจะได้ตัวสูงขึ้นด้วย...

สองคำนี้ทำให้ฮิเดะตัดสินใจเข้าชมรมวอลเล่ย์ทันที 

Comment # เดี๋ยว!นี่เอ็งยังจะอยากสูงขึ้นอีกเรอะ!!

ทั้งชมรมดนตรีและชมรมวอลเล่ย์บอล  ฮิเดะตั้งใจจะใช้เวลาอย่างสนุกสนานทั้ง 2 ชมรมจนกระทั่งจบการศึกษา