Sorette kiseki - บทที่ 1.4 เสียงดนตรีที่อยู่รอบตัว

บทที่ 1.4

เสียงดนตรีที่อยู่รอบตัว

ชีวิตของการอยู่หอพักนั้น มีกฏระเบียบมากมาย
ในตอนเช้า แต่ละคนต้องมาขีดเช็คชื่อของตัวเองที่บอร์ด

และในตอนเย็น ต้องอาบน้ำและทานอาหารเย็นให้เสร็จก่อน 6โมง 55 นาที

พอถึงตอน 1 ทุ่มตรงของทุกๆวัน ทุกคนต้องมารวมตัวกันที่ลอบบี้เพื่อนั่งสมาธิ 10 นาที หลังจากนั้นนักเรียนจะถูกแบ่งเป็นกลุ่มๆเพื่อหมุนเวียนกันทำความสะอาดส่วนต่างๆในหอพัก ไม่ว่าจะเป็นตามทางเดิน, ห้องน้ำ, ห้องอาหาร (comment #!!! มันหอพักหรือค่ายทหารวะเนี่ย)

จากนั้นจะเป็นเวลาเรียนหนังสือ

อาจารย์ที่โรงเรียนจะมาที่หอพัก เพื่อจัดคลาสพิเศษสำหรับเด็กหอโดยเฉพาะ  บางครั้งก็จะมีเทส, การบ้าน, หรือไม่ก็แบบฝึกหัดให้นั่งทำจนถึง 4-5ทุ่ม เรียกได้ว่าเป็นหอพักสำหรับเด็กเรียนอย่างแท้จริง

comment # ดูตารางการใช้ชีวิตที่หอนี้มัน....บ้าไปแล้ว!! สมกับเป็นโรงเรียนที่เน้นสอบเข้ามหาลัยจริงๆ

โทรทัศน์ที่ล้อบบี้นั้น จะเปิดให้ดูถึงแต่ตอน 6 โมง 55 นาทีเท่านั้น  สำหรับหอที่ตั้งอยู่บนตีนเขาที่ไม่มีอะไรเลยแม้แต่ร้านสะดวกซื้อเช่นนี้  ถ้าจะหาความบันเทิงแล้วละก็  มีแต่หนังสือการ์ตูนกับเสียงเพลงเท่านั้นแหละ

โชคดีที่ฮิเดะหอบเอา CD จากเกียวโตมามากมาย เขาเลยฟังเพลงได้เรื่อยๆ

เด็กที่อยู่หอด้วยกัน แม้ว่าจะคนละชั้นปี หรือคนละห้องเรียนก็สนิทกันได้ไม่ยาก  บ่อยครั้งที่ต่างคนต่างเข้าห้องโน้น ออกห้องนี้ เพื่อยืมของและแลกเปลี่ยนการ์ตูนกันอ่าน หรือแลกซีดีกันฟังเพลง

" X-Japan นี่สุดยอดเลยนะ  กีตาร์ของ Yoshiki นี่มันเทพมากๆ"

"แล้วก็เสียงร้องสดของไฮด์นี่ก็โคตรเท่ห์เลย, Lunasea ก็ไม่เลวนะ สุดยอดอะ"

ฮิเดะที่ตอนนั้นกำลังบ้า X-Japan และเพลงแนวร็อคอย่างมาก คุยกับเพื่อนข้างห้องอย่างสนุกสนาน
ในบรรดาเด็กหอทั้งหมด  เชื่อได้ว่าฮิเดะเป็นคนที่ฟังดนตรีเยอะที่สุดแล้ว

ฮิเดะเป็นคนหูดีมาก ราวกับเป็นพรสวรรค์  เมื่อเค้าฟังเพลงไหนๆ  แค่เพียงครั้งเดียว เค้าก็จะสามารถจดจำทำนองเพลงได้หมด

จากการฝึกครั้งแล้วครั้งเล่า  ทำให้ฮิเดะสามารถดีดกีตาร์และร้องเพลงเลียนแบบเสียงของนักร้องวงต่างๆได้อย่างเหมือนจนเพื่อนๆประหลาดใจ  ทำให้เขากลายเป็นยอดนักเลียนแบบประจำหอพักไปเลย

 จากเด็กที่เอาแต่ฟังเพลงของคนอื่นแล้วเลียนแบบมาตลอด  ในวันหนึ่ง ตอนที่กำลังนอนอยู่ในห้องที่หอพักตอนกลางคืน  ฮิเดะก็มีความคิดหนึ่งแว่บเข้ามา

ถ้าได้เป็นคนเล่นเพลงแบบของตัวเองให้คนอื่นฟังบ้างจะเป็นยังไงนะ


คิดได้แล้วก็เอาแน่นอนยิ้มอยู่คนเดียว ... ตัดสินใจละ!

"ทำวงของตัวเองเลยดีกว่า"

......
....
ฮิเดะนั้น เติบโตมาในครอบครัวที่รักในเสียงดนตรีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ ต่างก็ชอบฟังเพลงคลาสสิค รวมไปถึงเพลงป๊อบ และโฟล์คด้วย

เพราะคุณพ่อที่เป็นหัวหน้าครอบครัวต้องทำงานกะดึกตลอด ดังนั้น ครอบครัวของฮิเดะ ในหนึ่งสัปดาห์จะมีแค่วันเดียวที่จะอยู่กันอย่างพร้อมหน้า  นั่นก็คือวันเสาร์ ที่บ้านมักจะดูรายการทีวีพร้อมกันในตอนเย็น ซึ่งมักจะเป็นรายการเพลงของอเมริกา

คุณแม่ที่ชื่นชอบเดอะบีทเทิล และเอลวิส เพรสลีย์ ได้สะสม CD และเทปคลาสเส็ท ไว้มากมาย ทำให้ฮิเดะได้ฟังเพลงเหล่านั้นมาตั้งแต่เด็กๆ
คุณแม่มักจะพูดว่า "เนี่ย เป็นเพลงที่ดังมากสมัยแม่สาวๆเลยนะ" พล้อมกับเปิดเพลงให้ลูกๆทั้งสามคนฟังไปด้วย

ทุกๆสัปดาห์พี่สาวของฮิเดะที่อายุห่างกัน 5 ปี จะมีคลาสเรียนไวโอลินที่บ้าน (comment # บ้านนี้คงรวยมาก)  ทำให้ฮิเดะได้เรียนรู้เรื่องเพลงคลาสสิคไปด้วย  บ่อยครั้งที่ได้ยินเสียงพี่สาวซ้อมไวโอลินจากในห้อง ฮิเดะก็สามารถจำทำนองเพลงต่างๆเหล่านั้นได้ และมักจะฮัมเพลงไปด้วยพร้อมๆกับเสียงไวโอลินของพี่นั่นเอง

คุณพ่อที่มักจะอ่านหนังสือการแพทย์ยากๆอยู่เป็นประจำก็ชอบฟังดนตรีแนวโฟล์คเป็นอย่างมาก บางครั้งท่านก็จะเรียกฮิเดะกับจินแล้วก็คุยเรื่องดนตรีอยู่บ้างเหมือนกัน

แม้ว่าแต่ละคนจะฟังเพลงแนวดนตรีที่ต่างกัน แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือ ทุกคนในบ้านนั้นต่างชื่นชอบในเสียงดนตรี และฮิเดะก็เติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมนั้นเอง..