Sorette kiseki - บทที่ 1.2 ลาจากเกียวโต..ไปยังโคจิ

บทที่ 1.2 ลาจากเกียวโต..ไปยังโคจิ

ตอนที่ฮิเดะเรียนจบชั้นประถมใหม่ๆ .. เขาไม่เคยมีความคิดจะไปเรียนต่อที่โคจิเลยซักนิด

บ้านเกิดของฮิเดะนั้นอยู่ใกล้ๆกับ อ.อาราชิยาม่า จ.เกียวโต  ตอกแรกเขาได้สมัครสอบเข้าโรงเรียนมัธยมที่นั่นเอาไว้แล้ว และก็เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเข้าเรื่อยมา

โรงเรียนที่อาราชิยาม่าจะเปิดสอบเดือนมีนาคม...
ในช่วงปลายปี  ระหว่างที่เขากำลังอยู่ในช่วงเตรียมสอบนั้น..พ่อของฮิเดะได้เห็นประกาศบนหน้าหนังสือพิมพ์ในเช้าวันหนึ่ง
โรงเรียนมัธยมที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในจ.โคจิ จะมาเปิดรับสมัครสอบนอกพื้นที่ ที่จ.โอซาก้าเป็นเวลาหนึ่งเดือน  ซึ่งวันสอบก็เป็นช่วงปลายปีพอดี

" ฮิเดะ ไม่ลองสอบที่นี่ดูหน่อยล่ะ "  คุณพ่อพูดขึ้นมา

ฮิเดะตอบตกลงไปแบบไม่คิดอะไรมาก  เขาก็แค่อยากลองสอบเพื่อวัดฝีมือเท่านั้น
แค่อยากรู้ว่าความรู้ที่อ่านๆมามันจะเพียงพอกับการสอบเข้ารึเปล่า  ยังไงเป้าหมายหลักก็คือโรงเรียนที่อาราชิยาม่าอยู่แล้ว   .ถึงสอบได้ยังไงก็คงไม่ไปเรียนไกลขนาดนั้นอยู่แล้ว..

ผลปรากฎว่า "สอบผ่าน"

ฮิเดะที่ยังเป็นแค่นักเรียนชั้น ป. 6 คนหนึ่ง  ก็เริ่มเปลี่ยนความคิด...

โคจินี่่มัน..บ้านเกิดของเรียวมะนี่หว่า...น่าไปเรียนเหมือนกันนะ...
จริงๆสอบติดแค่โรงเรียนเดียวก็พอแล้วนี่นา...
ขี้เกียจกลับไปคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือเตรียมสอบแล้ว

แต่เขาก็ได้แค่เพียงเก็บความคิดนี้ไว้ในใจ

ด้วยความที่คุณพ่อเป็นคนที่ค่อนข้างเข้มงวด  ยังไงพ่อก็คงไม่ปล่อยเค้าไปเรียนที่ไกลๆแบบนั้นแน่ๆ แม้ใจเค้าจะอยากไปมากก็ตาม...

.ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพ่อของเขาได้สังเกตุเห็นพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของลูกชายหรือเปล่า
วันหนึ่ง คุณพ่อของฮิเดะก็พูดขึ้นมาว่า

"โรงเรียนที่โคจิน่ะ  ..ที่นั่นเป็นโรงเรียนเอกชนนะ  แล้วก็เป็นสหศึกษาด้วยรู้รึเปล่า,  คงต้องไปอยู่หอพักแล้วละ"
"ห๊ะ? "
 ฮิเดะงงกับสิ่งที่คุณพ่อต้องการจะสื่อจนต้องขอฟังอีกครั้ง

"อยากไปรึเปล่าล่ะ"  คุณพ่อถาม

"พ่อให้ผมไปหาซากาโมโตะ เรียวมะได้เหรอ?"

ฮิเดะพูดพร้อมกับสีหน้าดีใจที่เก็บไว้ไม่มิด  ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
คุณพ่อที่ปกติจะค่อนข้างเป็นคนเจ้าระเบียบ ยิ้มเล็กๆและพยักหน้า

"พอดีมีรุ่นน้องสมัยที่พ่อเรียนแพทย์อยู่ที่นั่นอยู่ 3คน เค้าน่าจะช่วยดูแลลูกได้ ไปเรียนที่โน่นก็ดีนะ "

"..แล้ว...คุณแม่ล่ะ?" ฮิเดะถามปนกังวล

"แม่เค้าก็โอเค มีคุยกันไว้แล้ว  ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอก"

ไม่ใช่แค่อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมา แต่คุณพ่อได้คุยปรึกษากับแม่ และติดต่อคนที่จะคอยดูแลลูกชายที่ต้องอยู่ไกลบ้านเอาไว้แล้ว แม้ปกติจะเป็นคนที่เข้มงวดหรือดุซักเท่าไหร่ แต่ก็ยังเป็นพ่อที่ห่วงลูกชายอยู่นั่นเอง

ฮิเดะในวัย 12 ปี แม้ความสูงถึง 170 cm จะทำให้เขาดูเหมือนนักเรียนม.ปลายก็ตาม แต่ที่จริงหัวใจของเขาเป็นแค่เด็กที่ยังไม่เข้าม.ต้นเท่านั้น  ไม่ว่าเมื่อไหร่เขาก็รู้สึกว่าแผ่นหลังของคนเป็นพ่อนี้ช่างยิ่งใหญ่จริงๆ

"ไปๆๆๆ!!"

ฮิเดะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ เหมือนอยู่ในความฝัน  รู้สึกตื้นตันในอกอย่างบอกไม่ถูก อยากจะอธิบายความรู้สึกนี้ให้พ่อได้รับรู้ แต่ไม่มีคำไหนๆอธิบายได้เลย..

เหตุผลหลักที่ทำให้ฮิเดะอยากไปเรียนที่โคจิมากๆก็คือ..?

ตอนนั้นเขาเป็นแฟนพันธ์แท้ของเท็ตสียะ  ทาเคดะ นักร้องนักแสดงที่ค่อนข้างโด่งดัง มีทั้งผลงานการแสดงและเพลงมากมาย
และผลงานของเท็ตสึยะที่ฮิเดะปลาบปลื้มเป็นที่สุด ก็คือบทของ ซากาโมโตะ เรียวมะ ในภาพยนตร์เรื่อง Hakumatsu seishun Black Friday Ronin (วันศุกร์สุดท้ายของซามูไรยุคเอโดะ)

ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฮิเดะหลงไหลในความเป็นลูกผู้ชายของซากาโมโตะ เรียวมะสุดๆ
แน่นอน แม้กระทั่งการ์ตูนเรื่อง Oi~ Ryuma เขาก็อ่านจบครบทุกเล่ม
(admin comment # ไปหาข้อมูลเพิ่มเติมมาค่ะ การ์ตูนเรื่อง Oi~ Ryuma เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับซากาโมโตะ เรียวมะ ค่ะ เเต่ชื่อพระเอก เขียนคันจิเป็น Ryuma ใช้ Ryu ที่แปลว่ามังกรแทนค่ะ  การ์ตูนเรื่องนี้ทาง Nippon Foundation ได้จัดอันดับให้เป็นหนึ่งใน 100 การ์ตูนที่ควรค่าในการศึกษาด้วยนะคะ ถึงจะเก่าไปหน่อยแต่ก็น่าอ่านดีนะ)

จ.โคจิ  ที่เป็นบ้านเกิดของ ซากาโมโตะ  เรียวมะ
พอได้รู้ว่าจะได้ไปอยู่ที่นั่นในเร็วๆนี้ ฮิเดะก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ
.....
...
ฮิเดะเริ่มผ่อนคลายกับการเรียนบ้างแล้ว แต่การย้ายไปหาเรียวมะครั้งนี้ ก็ต้องแลกมาด้วยการลาจากเพื่อนๆแถวบ้านที่เคยเล่นกันมาแต่เด็ก

"ฮิเดะจัง โคจินี่เป็นสถานที่แบบไหนเหรอ"
เพื่อนของฮิเดะถามอย่างสนใจ เพราะโลกของเด็ก ป. 6 นั้น ก็คงจะรู้จักจังหวัดไกลๆแบบนี้ได้จากในแผนที่เท่านั้น

ฮิเดะตอบอย่างภาคภูมิใจ

"ที่นั่นน่ะเหรอ ..ก็เป็นที่ที่สุดยอดลูกผู้ชายที่ยิ่งใหญ่อาศัยอยู่นะสิ"
ฮิเดะตอบด้วยแววตาที่เป็นประกาย

"สุดยอดลูกผู้ชายที่ยิ่งใหญ่?"

"ซากาโมโตะ เรียวมะไงล่ะ!! นี่นาย ไม่รู้จักเหรอเนี่ย~
แล้วก็โคจิน่ะนะ ที่นั่นมีทะเลที่กว้างใหญ่มากกกก
 มีแม่น้ำสวยๆไหลผ่านตัวเมืองด้วยนะ
ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็สวยไปหมด!!
เป็นจังหวัดที่เจ๋งไปเลยไงล่ะ!!"

ฮิเดะที่ไม่เคยไปโคจิเลยซักครั้ง ...และจริงๆแล้วตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยเห็นทะเลของจริงเลย กลับพูดเล่าเรื่องความสวยงามต่างๆในโคจิราวกับเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองซะงั้น

ทั้งหมดล้วนมาจากสิ่งที่เค้าเห็นผ่านละครของเรียวมะเท่านั้นเอง

"เห... งั้นเลยเหรอ"  แม้เพื่อนๆจะคิดว่าสิ่งที่เล่ามามันดูเวอร์ไปซักหน่อย ก็ยังพยายามทำเสียงเหมือนว่ามันน่าสนใจ

ยิ่งได้คุยกับเพื่อนๆหลายคน  ก็ยิ่งทำให้ฮิเดะยิ่งรักจังหวัดโคจินี้ยิ่งขึ้นไปอีก

เดือนมีนาคม ..เมื่อพิธีจบการศึกษาชั้นประถมจบลง
ในวันหยุดฤดูใบไม้ผลิ คือช่วงเวลาที่ฮิเดะต้องเดินจากจากบ้านไปยังโคจิ

คุณแม่ที่ค่อนข้างจะเป็นห่วงลูกชาย ได้จัดเตรียมกระเป๋า และสิ่งจำเป็นที่หลายเอาไว้ให้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า, อุปกรณ์การเรียน, ยา, แผนที่, และอื่นๆอีกมากมาย

ส่วนฮิเดะก็เตรียมไปซื้อซีดีเพลง, กระเป๋าใส่กีตาร์ใบใหม่, รองเท้าผ้าใบในการเดินทาง

เช้าวันเดินทางมาถึง
"ไปแล้วน๊าาา"
ฮิเดะ...น้องชายคนเล็กของบ้านแบกเป้ใส่กีตาร์ใบใหญ่  ร้องตะโกนอย่างสดใส พร้อมโบกมือลาพี่ชายและพี่สาวที่ยืนมาส่งที่หน้าบ้านด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

คุณพ่อและคุณแม่ไปส่งฮิเดะที่หอพักใกล้ๆโรงเรียน และอยู่ร่วมพิธีปฐมนิเทศในวันถัดมา  หลังจากจบพิธี  ท่านทั้งสองก็เดินทางกลับเกียวโต

แล้วชีวิตของฮิเดะที่ต้องอยู่คนเดียวก็เริ่มต้นขึ้น



(admin comment # สรุปแล้วอีตาฮิเดะติดละคร บ้าดารา  ขี้เกียจเรียน เลยอยากหนีพ่อแม่ไปแอบเป็นติ่งเรียวมะที่ไกลๆบ้านสินะ จบข่าว.)