Sorette kiseki - บทที่ 2.2 โตเกียว : คิจิโจจิ

บทที่ 2.2

  โตเกียว : คิจิโจจิ

ถ้าอยากจะเป็นมืออาชีพละก็..มีแต่ต้องไปที่โตเกียวเท่านั้น!

เป็นความคิดของ "จิน" ในวัย 21 ปี ...เด็กหนุ่มผู้ที่ออกจากบ้านมาตั้งแต่ชั้น ม.5

ก่อนอื่นก็ต้องไปลองหาที่พักในโตเกียวซะก่อนละนะ

จินออกเดินทางด้วยรถไนท์บัสราคาถูก จากเกียวโตมาโตเกียว โดยที่ไม่รู้เหนือรู้ใต้ และไม่มีข้อมูลอะไรเลย 
เริ่มจากการไ่ล่ดูแผนที่ไปเรื่อยๆ ... โดยไม่มีจุดหมายอะไรเป็นพิเศษ
แล้วพลัน..สายตาก็ไปสะดุดกับชื่อสถานี "คิจิโจจิ" 

ที่สนใจก็เพราะว่า เวลาออกเสียง คิจิโจจิ มันคล้ายๆกับเพลงป๊อบที่เคยรู้จักมาก่อนเท่านั้นเอง

เนื่องจากไม่มีเป้าหมายอะไรเป็นพิเศษ จินนเลยตัดสินใจลองไปเดินดูแถวๆสถานีนั้นตามสัญชาตญาณ

ไม่ไกลจากสถานีคิจิโจจิมากนัก มีแมนชั่นแห่งนึงที่ดูน่าสนใจ
เป็นแมนชั่นที่มีการออกแบบสไตล์โมเดิร์นอาร์ทแบบค่อนข้างดูดีมีสไตล์   .. 

ถ้าจะเป็นศิลปินมือโปรละก็ จะไปอยู่อพาร์ตเม้นเช่าแบบธรรมดาๆก็คงไม่ได้ละนะ มันก็ต้องระดับนี้แหละ 

จินนึกกระหยิ่มยิ้มในใจ โดยลืมไปว่าที่นี่คือโตเกียว เมืองที่ค่าครองชีพแพงติดอันดับต้นๆของโลก

"สนใจจะเช่าห้องน่ะครับ จะขอดูข้างในหน่อยได้มั้ยครับ"  
จินเอ่ยถามผู้ดูแลแมนชั่นที่เป็นชายวัยกลางคน

"ได้สิครับ เชิญเลย"

ภายในห้องพักตกแต่งด้วยกระจกใส ดูเหมือนห้องหรูๆที่เห็นในละครทีวี ค่อนข้างที่จะดูดีมาก  จินถูกใจดีไซน์ของห้องนี้มาก  แต่ราคาเช่านั้น..

 120,000 เยนต่อเดือน (ประมาณ 40000 บาท) 

สำหรับคนที่ยังไม่มีรายได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน มีเพียงความฝันที่จะเป็นศิลปินแบบเขา เป็นอะไรที่เกินตัวไปมากทีเดียว

ในระหว่างที่กำลังยืนมองอพาร์ตเม้นด้วยความเสียดาย กำลังจะจำใจหันหลังกลับนั้น  คุณลุงคนหนึ่งก็เดินเข้ามาทัก

"หวัดดี พี่ชาย" คุณลุงเอ่ยทักทายด้วยใบหน้าที่เป็นมิตร

"อ๊ะ สวัสดีครับ" 

จินพูดพร้อมกับก้มหัวคำนับ

"เป็นไงบ้างแมนชั่นนี้ ถูกใจมั้ย"

"สุดยอดมากเลยครับ ชอบมากเลย ดีไซน์ทำได้ดูดี น่าอยู่มากเลยฮะ"

"ใช่มั้ยล่ะ ดูข้างนอกนี่ยังไม่เท่าไหร่  เข้าไปดูข้างในมารึยัง เจ๋งกว่านี้อีกนะ"

"ไปมาแล้วฮะ   พอได้ดูครั้งนึงแล้วก็ติดใจทันทีเลย"

"โฮ่! มาจากที่ไหนนี่เรา"

"เกียวโตฮะ"

"เป็นนักเรียนเหรอ?"

" อ่า..เปล่าฮะ"

จินชะงักไปนิดนึงก่อนที่จะพูดตามความเป็นจริง

"เป็นนักดนตรีร็อคครับ"

"โอ้!" 

คุณลุงรู้สึกค่อนข้างเซอร์ไพร์กับสิ่งที่ได้ยิน

"ทำไมเลือกจะมาอยู่ที่คิจิโจจิล่ะ?"คุณลุงถามต่อ

"เอ.. ก็แบบ... ชื่อเมืองนี่ดูน่าสนใจนะฮะ ออกเสียงเหมือนดนตรีป๊อบเลยรู้สึกว่าน่าสนใจดี"

"ฮ่าๆๆๆ เหตุผลสมเป็นนักดนตรีดีนะ"

"อะ แบบนั้นแหละครับ ฮ่าๆ"
จินเผลอตัวหัวเราะไปตามคุณลุงแปลกหน้า

"นี่ พี่ชาย"

"ฮะ?"

"ที่จริงแล้ว..ชั้นเองก็สร้างอพาร์ตเม้นสไตล์แบบนี้ขึ้นมาเพราะว่าเป็นคอดนตรีเหมือนกันนั่นแหละนะ"

"เอ๋!?"

จินตกใจแบบคิดไม่ถึงเลยว่า คุณลุงแปลกหน้าที่ยืนอยู่ตรงนี้คือเจ้าของแมนชั่นที่อยู่ตรงหน้า
คุณลุงยิ้มๆแล้วพูดต่อ

"ตามมานี่สิ จะให้ดูอะไรดีๆ" คุณลุงพูดพร้อมเดินนำไปอีกทางหนึ่ง จินเดินตามไปอย่างว่าง่าย

ทั้งสองคนเดินผ่านทางเข้าไปถึงสวนหย่อมเล็กๆที่อยู่ด้านหลังแมนชั่น

"ตรงนี้เนี่ย ไอเดียของชั้นเองเลยนะ  ก็คิดไว้ว่าอยากจะมีมุมให้คนที่อยู่ที่นี่ได้มาพักผ่อนหย่อนใจ  นั่งเล่นกีตาร์บ้าง วาดรูปบ้าง อะไรแบบนี้บ้างน่ะน๊า"

"แล้วดูนี่  ห้องที่ชั้น1 ตรงนี้น่ะ ที่จริงแล้วตั้งใจจะทำเป็นห้องสตูดิโอหล่ะ เก็บเสียงได้ดีทีเดียว จะเล่นดนตรีร็อคดังแค่ไหนก็สบายมาก  ถ้าอยู่ที่นี่ละก็ มาใช้ฝึกฝีมือได้ตามสบายเลยนะ"

ยิ่งได้ฟังคุณลุงแนะนำส่วนต่างๆในแมนชั่นมากเท่าไหร่  จินก็ยิ่งรู้สึกว่าที่นี่มัน "ใช่เลย" จริงๆ
เสียงเรียกร้องในหัวใจนั้นยิ่งดังขึ้นๆ แต่ก็ต้องข่มบอกตัวเองเอาไว้

"ที่นี่สุดยอดมากเลยครับ เหมือนเป็นแมนชั่นในฝันที่ออกแบบมาเพื่อนักดนตรีจริงๆ ผมล่ะอยากอยู่มากๆเลย  แต่ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมยังไม่มีเงินพอจะเช่าที่พักแบบนี้น่ะฮะ"

คุณลุงฟังเหตุผลของจินแล้วยิ้มอย่างใจดี

"เหรอ..แล้วเท่าไหร่ถึงจะพอรับได้ล่ะ"

ได้ฟังแบบนั้นจินก็เริ่มมีความหวัง .. เอ๊ะ นี่จะได้ลดค่าเช่าลงรึเปล่านะ จะตอบเท่าไหร่ดีนะ
ด้วยความที่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร จินก็เลยบอกราคาที่ตัวเองตัดสินใจไว้ตอนแรก

"มีงบอยู่แค่ประมาณ 90,000 เยนน่ะครับ"

"งั้นเหรอ .. เอาเท่านั้นก็ได้นะ" คุณลุงตอบอย่างง่ายดาย

"ห๋า!!??"

จินเผลออุทานออกมาด้วยความคาดไม่ถึง

"จะย้ายเข้ามาเมื่อไหร่ล่ะ"
"อ่ะ จะดีเหรอครับ ลดลงมาตั้ง 3 หมืนเยนแบบนี้ ผมรู้สึกผิดยังไงไม่รู้"
"ไม่เป็นไรๆ เอาเป็นว่าอย่าไปบอกคนอื่นละกันนะ"
"ขอบคุณมากเลยฮะ!! งั้นเดี่ยวเดือนหน้าผมย้ายมาเลยนะครับ"
"ได้เลยๆ แล้วจะรอนะ  อุตส่าห์ลงทุนสร้างแมนชั่นสำหรับนักดนตรี แล้วก็ได้นักดนตรีร็อกมาอยู่แบบนี้ลุงก็ดีใจเหมือนกันแหละน่า"

คุณลุงเจ้าของแมนชั่นผู้ใจดีพูดยิ้มๆพร้อมกับตบไหล่จินเบาๆ

"อ่า ผมจะขอส่งพวกเครื่องดนตรีมาไว้ก่อนได้มั้ยฮะ"
"อ๋อ ได้สิๆๆ กลับไปแล้วส่งมาเลยก็ได้ จะเอาของอย่างอื่นมาด้วยก็ได้นะ"
"ขอบคุณมากครับ! จริงๆของที่ผมมีก็แค่เครื่องดนตรีเท่านั้นแหละฮะ แฮะๆ"
"ได้ๆ งั้นเอาไว้เจอกันเดือนหน้านะ"

จินวางค่ามัดจำแล้วเดินออกมาจากแมนชั่นอย่างงงๆ ยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้เจอมา
แมนชั่นในฝันสำหรับนักดนตรี

รู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ก้าวแรกของความฝัน ในเมืองใหญ่แห่งนี้
ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป ชีวิตใหม่กำลังจะเริ่มต้นแล้ว!!!